Remigiusz Mróz – Precedens

Opis (lubimyczytac.pl):

Do Joanny Chyłki z nietypową sprawą zgłasza się jedna z najpopularniejszych polskich aktorek. Twierdzi, że za moment popełni przestępstwo, i chce, by to właśnie prawniczka z Żelaznego & McVaya ją broniła. Zanim Chyłka ma okazję zastanowić się, jak zapobiec tragedii, jest już za późno. Kobieta brutalnie morduje swoją ofiarę, a wszystko to transmituje w mediach społecznościowych.
Śledczy dysponują niepodważalnymi dowodami w postaci nagrania oraz śladów DNA – i nie mają wątpliwości co do winy aktorki. Ta jednak nie przyznaje się do zarzucanego czynu, zapewniając Chyłkę i Kordiana, że w istocie popełniła przestępstwo doskonałe. I że nie zostanie za nie skazana.

Ocena: 7/10

Bez wielkich fajerwerków. Chociaż tym razem można powiedzieć, że aspekt prawny jest wyjątkowo ciekawy. Idea zbrodni doskonałej porusza wyobraźnię ludzi od dawna. I teraz też to działa. Całość czytało mi się poprawnie. Wszystko było wyważone, nie raziła mnie żadna przesada. Do czasu ;). Niestety końcówka książki to wybieg, który, wg mnie jest już grubymi nićmi szyty. Ale wiadomo – ma to oczywiście dać pole do kontynuacji serii. Może rozbudzę swoją ciekawość (i uciszę lekkie zniechęcenie) robiąc sobie teraz przerwę na innego autora. Ale i tak na pewno wrócę do Chyłki.

Remigiusz Mróz – Ekstradycja

Opis (lubimyczytac.pl):

Minęło kilka miesięcy, od kiedy Joanna Chyłka uciekła z kraju. Ślad po niej zaginął i mimo że wystawiono za nią Europejski Nakaz Aresztowania, służby nie potrafią odnaleźć żadnego tropu. Przez cały ten czas nie skontaktowała się z nikim w Polsce i nawet Kordian nie wierzy już w to, że Chyłka kiedykolwiek znajdzie sposób, by nawiązać z nim kontakt.
Oryński tymczasem przyjmuje sprawę człowieka, który wybudził się po półtorarocznej śpiączce w klinice. Ukrainiec, Witalij Demczenko, jest oskarżony o to, że wtargnął do jednej z restauracji na Powiślu i zastrzelił trzy osoby. Motywu nigdy nie ustalono, nie udało się też odnaleźć narzędzia zbrodni ani świadków. W dodatku Witalij nie pamięta niczego, co wydarzyło się przed tym, zanim znalazł się w stanie wegetatywnym.
Pamięta jedno: że ma dla Oryńskiego wiadomość od Chyłki.

Ocena: 8/10

I znowu ten sam kłopot z panem Mrozem. Niby książkę czytało się świetnie. Wciągnęła mnie tak, że nie mogłem się oderwać. Tylko, że pisząc to 2 tygodnie po skończeniu nie pamiętam o czym była… Problemem chyba jest ilość przygód naszej pary prawników. To już 11 tom i wszystko po prostu zaczyna się mieszać. Mam pewne przebłyski, ale niestety in minus. Pamiętam tyle, że miałem wrażenie, że autor trochę przesadził ze zwrotami akcji. Powrót Chyłki do kraju, jej sposób na uniknięcie kary za ciążące na nią zarzuty i wreszcie zakończenie książki – to wszystko trochę się nie składa. Ale znowu możemy zadać sobie to samo pytanie co zwykle – czy musi? No nie musi bo czyta się i tak fajnie. Po skończeniu “Ekstradycji” momentalnie zacząłem “Precedens”, ale po paru rozdziałach stwierdziłem, że jednak odetchnę. Minęły dwa tygodnie i tyle wystarczy. Wracam do lektury ;). Aa jeszcze jedno – w tym tomie pojawiło się marketingowe zagranie z umieszczeniem bohaterki innego cyklu (z komisarzem Forstem). Informuję, że zadziałało – seria dopisana do listy “do przeczytania”.

Remigiusz Mróz – Wyrok

Opis (lubimyczytac.pl):

Po zdanym egzaminie adwokackim, świeżo upieczony mecenas Oryński ma zastąpić Chyłkę jako główna siła napędowa kancelarii Żelazny & McVay. Pierwsza sprawa, jaką poprowadzi, niechybnie zaważy na całej jego przyszłości zawodowej. Kordian nie ma jednak żadnego wyboru – zostaje zmuszony przez Piotra Langera, by podjąć się obrony pewnego chłopaka w Poznaniu. Co ich łączy? I dlaczego Langerowi tak zależy na jego obronie?
Siedemnastolatek oskarżony jest o wyjątkowo krwawe zabójstwo dwóch kolegów ze szkoły, które łudząco przypomina sposób działania Sadysty z Mokotowa. Nie ma alibi, plącze się w zeznaniach, a dowody przemawiają przeciwko niemu. Nawet Chyłka jest przekonana, że tej sprawy nie da się wygrać…

Ocena: 8/10

Mam z tym tomem mały kłopot. Mam wrażenie, że autor stawia przed czytelnikiem strasznie ciężkie pytania natury moralnej. Sam nie wiem czy chcę i czy potrafię na nie odpowiadać. Na ile jesteśmy w stanie poświęcić się dla drugiej osoby? Czy potrafilibyśmy zabić kogoś teoretycznie nie mając innego wyjścia? Czy ułatwiłoby nam decyzję gdyby po drugiej stronie stał ktoś na wskroś zły? No i druga sprawa – dość naiwne zachowanie naszej dwójki bohaterów gdy bez żadnego ale zaufali dobrze im znanemu psychopacie Langerowi. Jak to się niby miało skończyć dobrze? Końcówka jak zwykle z mocnym akcentem. No i największy plus tego tomu: Poznań :)) Akcja dzieje się w dużej części na naszym podwórku. To naprawdę daje dużą frajdę z czytania.

Remigiusz Mróz – Umorzenie

Opis (lubimyczytac.pl):

Idealna rodzina. Szczęśliwe małżeństwo, kochająca żona i oddany mąż, dla którego dwójka dzieci jest całym światem. Wydawało się, że nic nie zakłóci idylli, którą cieszyli się Skalscy. Do czasu. Pewnej nocy sąsiedzi słyszą krzyki dochodzące z domu, a kiedy policjanci zjawiają się na miejscu, odnajdują bestialsko zamordowanych matkę z dziećmi. Jedyny trop wiedzie do głowy rodziny, mimo że mężczyzna nigdy nie podniósł ręki na bliskich.
Dlaczego zabił? Co takiego sprawiło, że z idealnego męża zmienił się w potwora?
Joanna Chyłka ma świadomość, że ze względu na stan zdrowia, każda sprawa może okazać się tą ostatnią. Decyduje się bronić oskarżonego, mimo że ten od razu przyznaje się do popełnienia okrutnej zbrodni. Sprawa wydaje się z góry przegrana, gdyby nie jeden, istotny fakt – sprawca ma żelazne alibi, które przeczy jego winie. Sam jednak twierdzi, że zostało ono sfabrykowane.

Ocena: 7/10

Tutaj mam doskonały przykład jakimi czytadełkami są książki R. Mroza. Po “Umorzeniu” zdążyłem przeczytać kolejny tom Chyłki. I gdy teraz usiadłem do pisania, uświadomiłem sobie, że nie wiem o czym była poprzednia część. Dopiero po krótkim odświeżeniu pamięci, zacząłem sobie przypominać o Tesie, Adrianie Skalskim i całej zwyczajowej, Mrozowej gmatwaninie. Ale czy to źle? To są książki, które dają przyjemność czytania po ciężkim dniu. Myślę, że to nawet dobrze, że nie tracę miejsca w głowie na zapamiętywanie każdego tomu :) Na plus – Tesa mnie zaciekawiła więć “Hashtag” czeka w kolejce.

Katarzyna Droga – Niełatwo mnie zabić. Opowieść o Joannie Chmielewskiej

Opis (lubimyczytac.pl):

„Pisany ci blondyn i mnóstwo pomyłek. Wszystko będzie nie tak. Będziesz mieć zawód inny niż ze szkoły, ale da ci sławę. Żyć będziesz krótko, ale przygód będziesz mieć a mieć”. Wszystko, co wróżbiarka przepowiedziała Joannie Chmielewskiej, się sprawdziło.

Niemal każdy dzień życia Chmielewskiej był gotowym pomysłem na powieść. Zwariowany Lesio usiłujący zabić kadrową, mężczyzna o tajemniczym głosie dzwoniący do Joanny codziennie o tej samej godzinie i kolejni znajomi znikający bez śladu… Wszyscy byli podejrzani.

Świat wokół Joanny Chmielewskiej to prawie popełnione zbrodnie, nieoczekiwane zaginięcia, kuszące zdrady i wysocy blondyni o oczach diabła. Ale to także wielkie miłości i prawdziwe przyjaźnie na śmierć i życie. A wszystko w absurdalnych realiach komunistycznej Polski, kiedy zdobycie kawy graniczyło z cudem, a praca w biurze architektonicznym była prawdziwą szkołą uników i kombinatorstwa.
W jednym tylko wróżbiarka się pomyliła. Taką kobietę jak Chmielewska niełatwo jest zabić.

Ocena: 8/10

Książki Joanny Chmielewskiej to całe moje dzieciństwo. Zaczynałem chyba od “Nawiedzonego domu” i innych przygód Janeczki i Pawełka, ale bardzo szybko przestałem zwracać uwagę czy to cykl dla młodzieży czy nie. Czytałem i śmiałem się na głos. Chyba trochę na to samo liczyłem chwytając książkę o autorce, zapominając, że to przecież nie autobiografia. Na początku byłem więc troszkę zawiedziony, że to już nie jest ten styl. Ale z czasem zaczął wyłaniać się obraz życia pisarki. Życia w Polsce lat 60-tych, 70-tych, itd. I to chyba najcenniejsze w tej książce. Świetnie było poznać chociaż zarys wydarzeń, które rodziły pomysły i skłaniały panią Joannę/Irkę do pisania kolejnych książek. Teraz jestem rozdarty – mam wielką ochotę odświeżyć sobie jeszcze raz to wszystko, a z drugiej strony jak zawsze świta mi w głowie, że przecież jest jeszcze tyle nieprzeczytanych książek…

Remigiusz Mróz – Kontratyp

Opis (lubimyczytac.pl):

W drodze na Annapurnę, jeden z najgroźniejszych szczytów na świecie, ginie troje polskich wspinaczy. Ekipy ratunkowe odnajdują jedynie przysypane śniegiem, poskręcane liny, ale nie trafiają na żaden inny ślad po grupie.
Kilka tygodni później jedyna członkini wyprawy pojawia się na granicy nepalsko-tybetańskiej, po czym zostaje zatrzymana. Polscy śledczy przewożą ją do kraju, gdzie ma odpowiadać za zabójstwo – okazuje się bowiem, że aby przeżyć w górach, doprowadziła do śmierci swoich towarzyszy.
Co wydarzyło się w drodze na Annapurnę? I skąd śledczy mają dowody obciążające wspinaczkę? Oprócz znalezienia odpowiedzi na te pytania, Joanna Chyłka musi zmierzyć się z własnymi problemami i groźbami od człowieka twierdzącego, że to on niegdyś zaatakował ją kwasem…

Ocena: 7/10

Tym razem odpoczęliśmy od nałogów, chorób (no, powiedzmy) i ciąży, ale wyobraźnia autora poszybowała w myśl zasady ‘sky is the limit’ :). Ale dlaczego nie? Czytało się bardzo dobrze – nie było nudno, akcja toczyła się wartko, więc wszystko grało. Oczywiście poza standardowym już zakończeniem, które zamknęło historię na kilku stronach. Czasami mam wrażenie, że historia mogłaby się toczyć w nieskończoność, tylko autor mówi sobie “dobra, czas już kończyć” i już. Po ośmiu tomach robię sobie chwilową przerwę od losów Chyłki. Ale jeszcze wrócę do Pana, Panie Mróz.

Remigiusz Mróz – Testament

Opis (lubimyczytac.pl):

Znany warszawski ginekolog niespodziewanie otrzymuje ogromny spadek od jednej ze swoich pacjentek, choć przyjął ją w gabinecie tylko raz. W skład masy spadkowej wchodzi zapuszczona nieruchomość, która lata temu po reprywatyzacji stała się własnością kobiety. Kiedy lekarz jedzie na miejsce, czeka go kolejne zaskoczenie – odnajduje zwłoki w stanie zaawansowanego rozkładu, a niedługo potem ginekologiem interesuje się policja, gotowa aresztować go za przestępstwo.

Lekarz chce, by reprezentowała go Joanna Chyłka, która jakiś czas temu była jego pacjentką. Mecenas waha się, jest bowiem zaabsorbowana obroną kogoś innego. Kiedy jednak okazuje się, że ginekolog może pomóc w wyciągnięciu tej osoby z więzienia, natychmiast się zgadza. Nie wie, jak wiele sekretów drzemie w rodzinnej przeszłości spadkodawczyni…

Ocena: 7/10

Sieć intryg znowu trochę zacieśniła się wokół losów Chyłki. Kolejny tom, gdzie w pozornie nowej sprawie pojawiają się znane z wcześniejszych tomów szemrane postacie. Dostajemy też kilka przewrotnych decyzji autora – np. śmierć jednego z głównych bohaterów. Chyłce dalej nie można odmówić ciętego języka i zdecydowanego działania. Czasami wydaje się, że stawia na szali zbyt wiele, ale mimo dramatów życiowych, jako prawnik jest jak Rambo. Czy to udana część serii? Raczej tak, chociaż nie jest bez skazy.

Remigiusz Mróz – Oskarżenie

Opis (lubimyczytac.pl):
Od serii brutalnych morderstw pod Warszawą minęły cztery lata. Sprawcę ujęto, skazano, a potem osadzono w więzieniu. Dowody wskazujące na dawną legendę „Solidarności” były nie do podważenia.
Mimo to pewnego dnia mecenas Joanna Chyłka otrzymuje list od żony skazańca, w którym kobieta twierdzi, że odkryła nowe dowody na niewinność męża. Prawniczka przypuszcza, że to jedna z wielu spraw, którym nie warto poświęcać uwagi…
Przynajmniej do czasu, aż kobieta ginie, a materiał DNA jednej z ofiar zabójcy zostaje odnaleziony w innym miejscu przestępstwa. W dodatku wszystko wydaje się w jakiś sposób związane z Kordianem Oryńskim…

Ocena: 8/10
Kolejna bardzo dobra część cyklu o Joannie Chyłce. Od samego początku dostajemy spory zwrot akcji, zagadkę do rozwiązania i po prostu kolejną sprawę, typową dla Chyłki :). Jest jednak jedna delikatna rysa, która na szczęście tym razem już mnie tak nie raziła jak w tomie trzecim. Otóż znowu pojawia się “On”. Czy nie za bardzo przeplatają się te historie Chyłki i Langera? Czy to naprawdę nie jest przesada, że wszystko zaczyna kręcić się wokół Piotra Langera i czy możliwe żeby miał aż taki wpływ na życie Oryńskiego i Chyłki? Mam przypuszczenie graniczące z pewnością, że jeszcze będzie okazja się o tym przekonać w kolejnych tomach.

Remigiusz Mróz – Inwigilacja

Opis (lubimyczytac.pl):

Do Joanny Chyłki zgłaszają się rodzice zaginionego przed laty podczas wakacji w Egipcie syna, który po latach ni stąd ni zowąd pojawia się na ulicach Warszawy. Posługuje się innym imieniem i nazwiskiem, utrzymuje, że z zaginionym nie ma nic wspólnego, ale zrozpaczeni rodzice są pewni, że odnaleźli syna, który przepadł wiele lat temu w niewyjaśnionych okolicznościach. Wszystko komplikuje się jeszcze bardziej, gdy Chyłka dowiaduje się, że chłopak przeszedł za granicą na islam, a w jego mieszkaniu policja odkryła materiały do skonstruowania bomby.
Prawniczka podejmuje się obrony chłopaka na polecenie jego domniemanych rodziców, choć sama nie jest do końca przekonana, czy jej klient w istocie nie planował zamachu.

Ocena: 8/10

Nareszcie nie mam się do czego doczepić. Od początku do końca wszystko we właściwych proporcjach. Ciekawa tematyka i, co ważne dla mnie, czytelnik naprawdę ma pole do przemyśleń. Lubię czytać książki, gdzie mogę zastanowić się nad funkcjonowaniem państwa, obowiązującym prawem, czy własnymi zasadami moralnymi. Ten tom czytało się po prostu świetnie.

Remigiusz Mróz – Immunitet

Opis (lubimyczytac.pl):

Najmłodszy w historii sędzia Trybunału Konstytucyjnego zostaje publicznie oskarżony o zabójstwo człowieka, z którym nic go nie łączy. Ofiara pochodzi z innego miasta i nigdy nie spotkała swojego rzekomego oprawcy, mimo to prokuratura zaczyna zabiegać o uchylenie immunitetu.
Spisek na szczytach władzy? Polityczna zemsta? A może sędzia jest winny?
Oskarżony zwraca się o pomoc do znajomej ze studiów, Joanny Chyłki. Nie wie, że prawniczka, która niegdyś brylowała w salach sądowych, teraz zmaga się z chorobą alkoholową i upiorami z czasów młodości.
Razem zaczynają odkrywać tropy prowadzące do miejsc, gdzie zasady prawa nie sięgają…

Ocena: 7/10

Po dość słabych wrażeniach z poprzedniego tomu, tym razem wszystko gra. Opisy nałogu Chyłki przestały być motywem dominującym. Nie ma też, jak poprzednio, żadnych naiwnych zwrotów akcji. Podobał mi się sposób w jaki został przedstawiony młody sędzia, który wraz z rozwojem kariery zmaga się z presją otoczenia i szuka sposobów na odreagowanie. Wszystko na swoim miejscu. Zabieram się za tom 5.