Stieg Larsson “Zamek z piasku, który runął”

Opis:

Trzecia i ostatnia część serii Millennium zaczyna się w miejscu, w którym kończy się Dziewczyna, która igrała z ogniem. Lisbeth Salander przeżywa próbę pogrzebania jej żywcem. Ale jej kłopoty na tym się nie kończą. Mikael Blomkvist sięga w skrywaną przeszłość Salander i rusza w pogoń za prawdą. Pisze ważny tekst, który ma oczyścić nazwisko Lisbeth Salander i wywołać trzęsienie ziemi w rządzie, służbach bezpieczeństwa i całym kraju. Lisbeth Salander w końcu ma szansę pogodzić się z własną przeszłością.

Ocena: 10/10

Ostatni tom trylogii, o której wiemy, że z całą pewnością nie będzie miała dalszego ciągu. Autor niestety nie dożył swojego sukcesu. A miałby z czego być dumny. Trzecia część wchodzi w sferę political fiction i okazuje się, że również na tym podłożu Larsson poradził sobie doskonale.  No ale to już niestety koniec – 2160 stron dobrej prozy.

Stieg Larsson “Dziewczyna, która igrała z ogniem”

Opis:

W drugiej, po Mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet, części trylogii Millennium główną bohaterką jest Lisbeth Salander. Seria dramatycznych wypadków wywołuje u Lisbeth wspomnienia mrocznej przeszłości, z którą raz na zawsze postanawia się rozprawić. Dwoje dziennikarzy, Dag i Mia, docierają do niezwykłych informacji na temat rozległej siatki przemycającej z Europy Wschodniej do Szwecji ludzi wykorzystywanych w branży seksualnej. Wiele zamieszanych w to osób piastuje odpowiedzialne funkcje w społeczeństwie. Kiedy Dag i Mia zostają brutalnie zamordowani, a podejrzenia zostają skierowane na Lisbeth Salander, Blomkvist postanawia przeprowadzić własne śledztwo. Wkrótce odkrywa związek między morderstwami i sprawą przemytu. Straszliwego Zalę, którego nazwisko wciąż pojawia się w trakcie śledztwa, łączy też coś z niejaką Lisbeth Salander…

Ocena: 10/10

Drugi tom ciut chyba gorszy od pierwszego, ale i tak nie zasłużył na 9 :). Dalej czyta się to doskonale, ale już jako “czytadło”. Ale co z tego? W końcu po to właśnie są pisane tego typu książki – żeby uprzyjemnić popołudnie, żeby nie przespać połowy nocy i żeby przegapić swój przystanek tramwajowy.

Stieg Larsson “Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”

Opis:

Pewnego wrześniowego dnia w 1966 roku szesnastoletnia Harriet Vanger znika jak kamień w wodę. Prawie czterdzieści lat później Mikael Blomkvist otrzymuje nietypowe zlecenie od Henrika Vangera. Stojący na czele wielkiego koncernu magnat przemysłowy prosi znajdującego się na zakręcie życiowym dziennikarza o napisanie kroniki rodzinnej Vangerów. Okazuje się, że spisywanie dziejów to tylko pretekst do próby rozwiązania zagadki zniknięcia Harriet. Mikael Blomkvist, skazany za zniesławienie, redaktor czasopisma Millennium, przechodzi kryzys wartości i rezygnuje z obowiązków zawodowych. Podejmuje się niezwykłego zlecenia, opuszcza Sztokholm i osiada w niewielkiej wiosce na północy kraju. Po pewnym czasie dołącza do niego młoda ekscentryczna hackerka, Lisbeth Salander. Wspólnie, choć nie zawsze ramię w ramię, biorą pod lupę przeszłość klanu Vangerów i wykrywają prawdę o wiele bardziej mroczną i krwawą niż ta, którą spodziewali się odnaleźć…

Ocena: 10/10

Pierwszy tom trylogii. 640 stron, które trzeba skończyć jeśli się już zaczęło. Po przeczytaniu książki boję się obejrzeć film. Nie wiem czy chcę sobie psuć obraz, który sobie wyrobiłem czytając jednym tchem tę powieść. Dawno już nic nie czytałem z tak dużą ochotą.