Remigiusz Mróz – Ekstradycja

Opis (lubimyczytac.pl):

Minęło kilka miesięcy, od kiedy Joanna Chyłka uciekła z kraju. Ślad po niej zaginął i mimo że wystawiono za nią Europejski Nakaz Aresztowania, służby nie potrafią odnaleźć żadnego tropu. Przez cały ten czas nie skontaktowała się z nikim w Polsce i nawet Kordian nie wierzy już w to, że Chyłka kiedykolwiek znajdzie sposób, by nawiązać z nim kontakt.
Oryński tymczasem przyjmuje sprawę człowieka, który wybudził się po półtorarocznej śpiączce w klinice. Ukrainiec, Witalij Demczenko, jest oskarżony o to, że wtargnął do jednej z restauracji na Powiślu i zastrzelił trzy osoby. Motywu nigdy nie ustalono, nie udało się też odnaleźć narzędzia zbrodni ani świadków. W dodatku Witalij nie pamięta niczego, co wydarzyło się przed tym, zanim znalazł się w stanie wegetatywnym.
Pamięta jedno: że ma dla Oryńskiego wiadomość od Chyłki.

Ocena: 8/10

I znowu ten sam kłopot z panem Mrozem. Niby książkę czytało się świetnie. Wciągnęła mnie tak, że nie mogłem się oderwać. Tylko, że pisząc to 2 tygodnie po skończeniu nie pamiętam o czym była… Problemem chyba jest ilość przygód naszej pary prawników. To już 11 tom i wszystko po prostu zaczyna się mieszać. Mam pewne przebłyski, ale niestety in minus. Pamiętam tyle, że miałem wrażenie, że autor trochę przesadził ze zwrotami akcji. Powrót Chyłki do kraju, jej sposób na uniknięcie kary za ciążące na nią zarzuty i wreszcie zakończenie książki – to wszystko trochę się nie składa. Ale znowu możemy zadać sobie to samo pytanie co zwykle – czy musi? No nie musi bo czyta się i tak fajnie. Po skończeniu “Ekstradycji” momentalnie zacząłem “Precedens”, ale po paru rozdziałach stwierdziłem, że jednak odetchnę. Minęły dwa tygodnie i tyle wystarczy. Wracam do lektury ;). Aa jeszcze jedno – w tym tomie pojawiło się marketingowe zagranie z umieszczeniem bohaterki innego cyklu (z komisarzem Forstem). Informuję, że zadziałało – seria dopisana do listy “do przeczytania”.