Opis (okładka):
Adam Bielecki stał się jednym z najmocniejszych himalaistów na świecie, ale gdy miał trzynaście lat, z powodu wieku odmówiono mu udziału w kursie skałkowym. Gdy skończył piętnaście, usłyszał od starszego taternika, że kiedyś będzie z niego świetny wspinacz. Jeśli wcześniej się nie zabije.
Ta książka to pierwsza pełna opowieść Adama Bieleckiego o jego osobnej drodze z górniczych Tychów na szczyty najwyższych gór świata. To także hołd dla bohaterów i twórców polskiego himalaizmu zimowego, w których szeregu Bielecki ustawił się, zdobywając jako pierwszy człowiek zimą Gaszerbrum I i Broad Peak. W dramatycznych historiach tych wejść Bielecki przede wszystkim opowiada o nieludzkich warunkach zimowej wspinaczki w Himalajach i Karakorum, sztuki uprawianej przez nielicznych na świecie, która stała się naszą narodową specjalnością.
„Możesz zostać w życiu, kim chcesz. Byleby nie górnikiem” ‒ usłyszał od ojca młody Adam Bielecki. Dorosły Adam nie mógł wziąć sobie tych słów do serca bardziej.
Ocena: 8/10
Kolejna książka o życiu zgodnie ze swoją pasją, bez kompromisów na rzecz szarej, zwyczajnej egzystencji. O tym, że nie trzeba zawsze oglądać się na innych i powinno się wychodzić przed szereg. Ale też o tym, że można (wbrew powszechnym opiniom) znaleźć pomoc u innych, otrzymać wsparcie bliskich do realizowania swoich, można powiedzieć, egoistycznych planów. No i oczywiście o podróżach, o odwiedzeniu połowy świata (tej wyższej połowy), o docenianiu innych kultur, poznawaniu ciekawych ludzi. Mógłbym nawet pominąć te oczywiste tematy – walka z samym sobą, dążenie do bycia coraz lepszym. Uwielbiam czytać takie książki. Spora motywacja żeby samemu nie stać w jednym miejscu.
Latibulum's Blog 