Karol Bunsch – Psie Pole

Opis:

(za Wikipedią) Powieść z 1953 roku, należąca do cyklu “Powieści Piastowskie”. Akcja powieści toczy się na początku XII wieku za panowania Bolesława III Krzywoustego. Tłem historycznym jest wojna z niemieckim cesarzem, Henrykiem V, w tym Obrona Głogowa i bitwa na Psim Polu. Powieść jest kontynuacją opisu życia zasłużonego w jednej z wypraw na Pomorze woja Przedsława (jednego z bohaterów powieści “Zdobycie Kołobrzegu”).

Ocena: 10/10

Najlepsza powieść K. Bunscha jaką do tej pory przeczytałem. Niezbyt długa (podobnie jak “Zdobycie Kołobrzegu”). Czytałem ją jednym tchem. Najbardziej militarna, zawierająca najwięcej emocji, najwięcej akcji i jeszcze parę “naj”. Ciekawe czy faktycznie już w czasach Bolesława Krzywoustego ludzie niepełnosprawni nie byli odsuwani na margines tylko mogli odgrywać kluczowe role (np. strategów wojskowych).

Karol Bunsch – Zdobycie Kołobrzegu

(za Wikipedią) Powieść z 1952 roku, należąca do cyklu “Powieści Piastowskie”. Tłem historycznym jest początek panowania Bolesława Krzywoustego i jego walka o panowanie na Pomorzu. Powieść przedstawia historię starego wojaka Przedsława, surowego i doświadczonego, który dowodzi jednym z oddziałów Krzywoustego w wyprawie na Pomorzu. Opowiada o męstwie i odwadze oraz o dbałości księcia o wiernych podwładnych. Akcja powieści rozpoczyna się w momencie zgrupowania wojsk Krzywoustego pod Głogowem. Miejsce zgrupowania sugeruje wyprawę przeciw Czechom – tylko nieliczni, najbliżsi doradcy Bolesława wiedzą, że droga będzie o wiele dalsza. Przedsław, który połowę życia spędził w walce, surowy w powierzchowności, poznaje ludzi, którymi przyjdzie mu dowodzić. Jedyną myślą, która chwilami odciąga go od obowiązków jest żona i dwójka małych dzieci, które pozostawił w domu. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że miną lata zanim przyjdzie mu znowu ujrzeć rodzinę.

Ocena: 9/10

Dosyć krótka, ale przez to dynamiczna i doskonale się czytająca pozycja. Historia o okrutności wojen, waleczności, zdradzie, honorze. A postać Bogusława, młodego zawadiaki w czepku urodzonego, powoduje, że czytelnik też chciałby zmierzyć się z wrogiem pod rozkazami Bolesława, a potem zaśpiewać pieśń o wygranych bitwach.